Over mij
Mijn naam is Moreno Molenaar.
Ik ben fotograaf en ik kom uit Roosendaal, Nederland.
Dit stuk gaat over mij.
Over wie ik ben als fotograaf en hoe ik mijn passie heb gevonden.
Een paar jaar terug ben ik mijzelf gaan verdiepen in fotografie.
Ik kwam als vrachtwagenchauffeur vaak op mooie plekken.
Ik maakte veel foto's van deze plekken, waarna ik besloot om een camera te kopen.
Ik was als kleine jongen altijd als bezig met foto's en dit is nooit gestopt.
Ik vond het altijd leuk om mensen dingen te laten zien die ik tegenkwam en ze ook een beeld te kunnen laten zien hoe ik er naar keek.
​Nu jaren later ben ik mezelf veel meer gaan verdiepen in fotografie, want ik wilde hier mijn beroep van maken.
Mijn passie voor fotografie begon echt serieus toen ik binnenliep in een vervallen en verlaten huis.
Een tijdreis leek het wel! Het was soms nog zo intact dat het leek of de mensen op waren gestaan en zijn vertrokken.
Mysterieus was het vaak ook en dit vind ik juist mooi om in beeld te brengen.
Van het één kwam het ander en toen stond ik opeens in Chernobyl.
Alles wat je zag was oud, vervallen en verlaten.
Ik keek mijn ogen uit en soms vergat ik wel eens een foto te maken omdat het zo mooi was hoe de natuur alles had overgenomen.
Ik kan me nog herinneren dat we midden in een bos stonden en de gids mij vroeg:
" Waar denk je dat we nu zijn?" en ik antwoord natuurlijk: “In een bos?”
Hij vertelde mij dat ik door de bomen moest kijken en door de bomen heen zag je tribunes.
We stonden midden op de stip van een voetbalstadion waar het veld helemaal was begroeid en zo een bos was geworden.
Toen ik terug kwam in Nederland merkte ik dat de krant geïnteresseerd was in mijn verhaal. Ik heb mijn foto's en verhalen destijds dan ook gedeeld met de krant.
Ik was toen 23 jaar.
De meeste mensen rond mijn leeftijd zullen lekker naar een warm land gaan voor vakantie, maar ik koos ervoor om dagen door de verlaten stad Pripyat te dwalen.
Artikel over mijn reis naar Pripjat in de krant BN De Stem
Portret Fotografie
Toen ik vaker ben gaan reizen begon mij interesse ook te gaan naar het fotograferen van mensen.
Ieder persoon is anders en ieder persoon heeft een verhaal.
Ik vind het mooi om de persoon vast te leggen zo als hij echt is.
Ik kwam deze man tegen in de Franse stad Annecy.
Het was daar druk, maar deze man viel mij op.
Hij was dakloos en zat te bedelen voor geld.
Wat mij in hem aantrok was zijn gezicht, het zag er echt uit als of hij geleefd had.
Je zag karakter.
Wat mij ook opviel waren de duiven waar de man goed mee was.
Het was prachtig om te zien hoe hij een band had met deze duiven.
Sindsdien ben ik mezelf gaan verdiepen in het fotograferen van mensen.
Of dit nu op reis is of in opdracht.
Het is iets wat ik echt leuk vind om te doen.
Het in contact komen met mensen of de reacties die je soms ontvangt.
Dakloze Man - Annecy, Frankrijk
Monnik - Chiang Mai, Thailand
Long Neck - Thailand
Journalistiek
Foto’s met verhalen vind ik altijd leuk.
Ik kreeg de kans om bij Pix4Profs te komen werken als fotograaf voor de regionale krant BN De Stem.
Het leukste aan dit werk vind ik de variatie.
Je komt in veel verschillende situaties, niks is hetzelfde.
Dit vind ik fijn en dit houd mij scherp, maar ik leer er ook veel van.
Het is natuurlijk altijd leuk om je foto’s terug te zien in de krant.
Maar het in contact komen met mensen vind ik ook leuk aan dit werk.
Soms kom je op plekken waar je normaal nooit zou komen of mag komen en dat maakt het ook wel uniek.
Artikel over Margot Haest
Artikel over dure auto's
Artikel over Afgaanse Famillie
Artikel over zonsverduistering